ปาน: มันต้องรู้ว่าจะไปในทิศทางเดียวกันได้ไหม เราไม่ได้มีเขาเป็นเป้าหมายหลักเรามีอย่างอื่นเป็นเป้าหมายหลัก แต่ถ้าจะเดินไปด้วยกัน มีเป้าหมายเดียวกันในทางธรรม พี่ว่ามันก็ไปด้วยกันได้ แต่ว่า ณ วันนี้มันไม่ใครเดินเข้ามาหาเราแบบนี้ส่วนใหญ่แล้วมีแต่เพื่อนจริงๆ เราอาจจะไม่เหมาะที่จะมีผู้ เพราะว่าตัวเราเองเรายังจัดการชีวิตตัวเองหรือว่าข้างในตัวเองได้ไม่ดีพอที่จะมีอีกคนหนึ่ง เรารู้สึกอย่างนั้น อยากให้พี่ปานให้กำลังใจใครหลายๆคน ที่ตอนนี้เขาก็ประสบปัญหากันทั่วประเทศเลย? ปาน: อย่างที่บอกคำว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตนที่พระพุทธเจ้าสอนมันลึกซึ้งมากจริงๆ มันไม่ใช่แต่กายมันเป็นเรื่องของข้างในด้วย อาจารย์พี่ก็จะสอนเสมอว่าให้มองทุกอย่างตามความเป็นจริง เราจะได้ไม่หลงทาง ต่อให้มันจะทุกข์ มันจะแยกแยะได้ว่าทุกข์ที่มันเกิด มันเกิดขึ้นจากตัณหาในใจหรือความไม่ได้ดั่งใจ มันใช่ทุกข์ที่ควรทุกข์หรือไม่ แต่กับบางคนที่ทุกข์จริงๆคือที่อยู่ตามข้างถนนไม่มีจะกิน อันนี้ทุกข์จริง พวกที่ยังทุกข์อยู่ด้วยแค่ไม่ได้ดั่งใจลองถามตัวเองว่าทำไมยังกล้าเรียกว่าทุกข์ มันทำให้เราตื่นเลย ติดตามชมรายการคุยแซ่บShow ทุกวันจันทร์-วันศุกร์ เวลา13. 40-14.
ปาน: มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอกก็อาจจะเห็นหน้ากันตามรายการเล็กๆน้อยๆ คงไม่ได้เห็นกันเหมือนเมื่อก่อน เราก็มีเป้าหมายของเราที่เปลี่ยนไปก็คือเป้าหมายทางธรรม ซึ่งทุกวันนี้นอกจากเป็นจิตอาสาในกลุ่มบัวลอยที่ช่วยงานทางศาสนาเท่าที่เราทำได้ แต่งานพวกนี้มันเป็นงานที่ไม่ได้สตางค์ มันเป็นงานเรื่องใจ มันก็ต้องมานั่งคิดว่าชีวิตมนุษย์มันอยู่ได้ด้วยเรื่องปัจจัยก็เลยมานั่งคิดว่าเราจะทำอะไรดีแก่ป่านนี้แล้ว มีอีก 1 โพสต์เรื่องของงานละครว่ารับบทแม่ อยากรับบทเป็นแม่นางร้าย? ปาน: พี่เป็นคนชอบเล่นเป็นตัวร้ายมากเลย จริงๆแล้วพี่ปานเล่นแต่ละครเวที ไม่เคยเล่นละครทีวี จริงๆรับบทแม่ในละครเวทีตลอด รู้สึกว่ารับบทแม่เป็นบทที่สนุกนะ มีความอบอุ่นบางอย่าง เราก็เลยประกาศเล่นๆ เผื่อใครมาเห็น ฉันรับได้ ฉันเล่นได้ ฉันเล่นเป็นแม่ได้ คุณแม่ของพี่ปานตอนนี้เป็นยังงไงบ้าง?
2 / มันสำปะหลัง ติดลบร้อยละ 25. 3 / ข้าว ติดลบร้อยละ 44. 7 ซึ่งเป็นการติดลบที่ค่อนข้างเยอะมาจนน่าตกใจค่ะ สิ่งที่น่ากังวลที่สุดของประเทศไทยตอนนี้ คือ การส่งออกข้าวที่ลดลงมากถึง -44.
ปาน: พี่ว่า 5 ปีแรก เพราะว่าคนเคยเที่ยว แม่เราเป็นคุณครูต้องพูดบ่น แล้ววันหนึ่งพูดไม่ได้ก็หงุดหงิดกว่าจะรับตัวเองได้ เคยชอบกินก็กินไม่ได้ อะไรที่เคยชอบกินก็ได้แต่นั่งมองทุกอย่างก็ต้องฟรีซ เขาก็จะหงุดหงิด เป็นช่วง 5 ปีแรกที่ลูกๆทุกคนต่างคนต่างทรมาน แต่วันที่พี่น้อง 5 คนมายืนร้องไห้กันเลยก็คือวันที่รู้ว่าว่าเขาพูดไม่ได้แล้ว อันนั้นหนักที่สุดในชีวิตเลย คำสุดท้ายที่ได้สนทนากับคุณแม่ก่อนที่คุณแม่จะพูดไม่ได้ คุยเรื่องอะไรกัน? ปาน: จำได้ว่าป้อนข้าวเขา วันนั้นเข้าโรงพยาบาลด่วนขึ้นมา แล้วมันก็แปลกมากมันเหมือนเขารู้ เขาก็ทานเยอะมากเลยแล้วก็รีบทานมาก เรายังต้องบอกแม่ว่าต้องกินช้าๆเดี๋ยวสำลัก เขาก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วนับจากนั้นเป็นเวลาแค่ข้ามคืนเองเขาก็พูดไม่ได้แล้ว อยู่ดีๆก็พูดไม่ได้แล้ว นิ่งๆ ได้แต่นอนมองลูก เราก็ตกใจ ที่ไหนดี ที่ไหนเก่งเราไปหมด รักษาทุกที่ สุดท้ายมันก็ได้เท่านี้ ใน 17 ปีค่าใช้จ่ายเป็นยังไง? ปาน: หนักมาก ก็น่าจะเกิน 10 ล้าน เพราะว่าโรคพวกนี้จะเป็นแบบระยะยาว จะเป็นไปเรื่อยๆ ช่วง 5 ปีแรกเป็นปีที่ร่างกายมันขึ้นลง แล้วหลายครั้งก็เหมือนกับแม่จะไป เราก็ยื้อกัน ทุกอย่างมันใช้เม็ดเงินตลอด แต่ว่าอย่างหนึ่งปานรู้สึกขอบคุณเจ้ากรรมนายเวรที่มาเอาเรื่องแม่เราตอนเราไหว เขาก็ยังเมตตาที่มาเอาเรื่องแม่เราตอนเรายังมีกำลัง ครอบครัวมีการท้อกันขนาดไหนกับเรื่องนี้?
กมล……ครู……ช่วยครูด้วย….. "" ครูเพ็ญถอดกางเกงและกางเกงในของแกออก ภาพที่ผมเห็นคือ ร่างอันขาวโพลน ถึงจะดูหย่อนยาน และบริเวณร่องสวาทมีขนดกดำเต็มไปหมด น้ำใสๆ เปียกเยิ้มจนทำให้ขนรอบๆ แฉะไปหมด ครูเพ็ญกดหัวผมลงไปแนบกับตรงนั้น ผมเองถึงแม้จะไม่เคยเลยสักครั้ง แต่เมื่อสิ่งที่มาอยู่ตรงหน้าแบบนี้ ทุกอย่างมันก็ เป็นไปตามธรรมชาติ ผมแลบลิ้นออกไปเลียตรงร่องสวาทของครูเพ็ญทันที ยิ่งเลียยิ่งอร่อย ครูเพ็ญจับหัวผมกดลงไปจนแทบจะแนบกับร่องสวาทของแกทีเดียว ""อูย.. กมล…. ช่วยครูด้วย……อูย ย…. กมลจ๋า.. ครูเสียวจังเลย ………………………… อืม ม………………………กมล ล ล ล……………………………………….. "" กลิ่นหอมหวานจากร่องสวาท ยิ่งทำให้ผมอยากดูดกินมากยิ่งขึ้น แต่แล้วครูเพ็ญก็จับผมเงยหน้าขึ้น แล้วจับผมลุกขึ้น แกแก้กางเกงยีนส์ผมและถอดกางเกงในผมออก แกมองที่ท่อนสวาทของผมตาเป็นประกาย ตอนนี้ของผมแข็ง จนไม่รู้จะเป็นยังๆ ไงแล้ว น้ำหล่อลื่นเปียกเยิ้มเต็มไปหมด ครูเพ๊ญ จับให้ผมนั่งลงเก้าอี้ แล้วแกก็นั่งทับลงบนท่อนสวาทของผมทันที ""อูยย…. กมลจ๋า…….. ซี๊ดส์สสส…………โอววววว…………แข็งเหลือเกิน. น. น…….. โอววววววววววว…………….. ของเธอ ใหญ่จังเลย ย ย…………………… อูวววววววว ว ว ว………………ก ม ล จ๋ า า า………………………….. ครู………….. ครู ทน ไม่ ไหว แล้วววว วว………………………………………"" ครูเพ็ญกอดผมเอาไว้แน่น ปากเราสองคนประกบกัน โดยที่ครูเพ็ญเป็นคนเอาปากมาดูดปากผมก่อน ผมทำตามโดยสัญชาติญาณ พอลิ้นครูเพ็ญควานเข้ามาในปากผมก็แลบลิ้นออกไป เราดูดปากกันอย่างคนหื่นกระหาย ครูเพ็ญในตอนนี้กระแทกก้นลงมาที่ท่อนสวาทผม ทั้งดันทั้งเบียด จนแกร้องออกมาทีสุดท้าย ""อูยยยยยยยยยยยย………………………กมล ล ล ล ล………………………….